Twierdza Drezno, Taras Brühla & Stallhof

Taras Brühla, z którego rozciąga się wspaniały widok na Łabę, nazywany jest również »Balkonem Europy«. Zaraz pod nim, za grubymi murami znajduje się Twierdza Drezno. Jej armatnie dziedzińce i kazamaty z połowy XVI w. dają wgląd w bogatą historię miasta. Stallhof należy do nielicznie już dzisiaj zachowanych świadków pełnego świetności okresu renesansu w Dreźnie.

Twierdza Drezno

Rozkoszujący się widokiem doliny Łaby, rozciągającym się z Tarasu Brühla nawet nie podejrzewają, że stoją właśnie na starych murach obronnych i mają pod swymi stopami najstarsze sklepienia piwniczne w Dreźnie. Ukryty w murach kompleks obronny jest jednym z nielicznych zachowanych w Dreźnie budowli, pochodzących jeszcze z epoki renesansu. Choć miasto silnie się wtedy rozwijało, bardzo mało budowli z tego okresu przetrwało do dzisiejszych czasów. Większość została z czasem przebudowana w stylu barokowym. Tym ciekawszy będzie więc spacer po wnętrzach Twierdzy Drezno. W zachowanych pomieszczeniach kompleksu obronnego wystawa »Zabawy. Dramaty. Katastrofy. Bliżej niż kiedykolwiek.« Porwie Cię w mało znane obszary historii miasta.

Pierwsze niemieckie miasto ze wzmocnieniami bastionowymi

 

Twierdza założona została jako potężny mur okalający miasto, wzdłuż którego ciągnęła się fosa. Później również bastiony dodatkowo zabezpieczały miasto. W kazamatach magazynowano broń i lokowano żołnierzy. Wrogów odpierano z bastionów oraz z wałów.

Dowiedz się więcej na temat historii Twierdzy Drezno.

Taras Brühla jest ogrodowym klejnotem szczególnego rodzaju. Kompleks znajduje się bowiem na wojskowym kompleksie obronnym. Swoją nazwę zawdzięcza pierwszemu ministrowi księcia Fryderyka Augusta II - hrabiemu Henrykowi Brühlowi. W roku 1739 hrabia otrzymał w prezencie od księcia pierwszy kawałek wałów, który zaadoptował do swoich potrzeb przy wsparciu architekta Johanna Christopha Knöffela. Jedynym architektonicznym świadkiem tamtych czasów jest dzisiaj Sekundogenitur. Hrabia utworzył tam swoją bibliotekę, której obszerny zbiór, obejmujący ponad 62.000 tomów książek porównywalny był z bibliotekami uniwersyteckimi w Lipsku lub Wittenberdze.

Dowiedz się więcej na temat historii Tarasu Brühla.

Dzisiaj taras ze swoim wyjątkowym połączeniem ogrodu i architektury jest najpiękniejszym deptakiem miasta i w pełni zasługuje na swoją, rozpowszechnioną na początku XIX wieku, nazwę »Balkon Europy«.

Taras Brühla

W pobliżu

Dziedziniec stajenny w Dreźnie

»Książęca wielga stajnia« skrywa się trochę w cieniu słynnych drezdeńskich zabytków wznoszących się wokół. Budowla jest jednym z niewielu zachowanych świadectw, potwierdzających chwałę epoki renesansu w Dreźnie. Ukończona w roku 1591 pod panowaniem księcia Krystiana I stajnia służyła jako arena turniejów, pogoni i gier rycerskich. O tych ostatnich przypominają nam dzisiaj dwie zaprojektowane przez Giovanniego Marię Nosseni kolumny z brązu, w których obręcze rycerze w pełnym galopie musieli trafić swymi lancami.

Pośród ciasno zabudowanej drezdeńskiej starówki Stallhof zaskakuje swoją przestrzenią, która otwiera się przed odwiedzającymi pomiędzy Johanneum, Długim Korytarzem (niem. Langer Gang), Budynkiem Jerzego (niem. Georgenbau) i kancelarią. Dojrzały styl renesansowy z wpływami z południa Niemiec reprezentuje bez wątpienia galeria arkadowa w stylu toskańskim w Długim Korytarzu. Łuki zdobią trofea i reliefy o tematyce militarnej. Na zewnętrznej stronie tego długiego, wąskiego budynku, w którym książęta przechowywali niegdyś swoją broń, znajduje się długi na 102 metry poczet książąt, tzw. Fürstenzug. Pierwotnie obraz wykonany był w technice sgraffito, tej samej, która zdobi fasady na dużym dziedzińcu zamkowym. Z powodu słabej trwałości tynk został w latach 1905-1907 zastąpiony 25.000 płytek z miśnieńskiej porcelany.

»Książęca wielga stajnia«

Po tym, jak Hans Irmisch utworzył w latach 1565 - 1567 w bezpośredniej bliskości zamku kancelarię, która miała zarządzać sprawami drezdeńskich książąt, powstała na tylnej ścianie tegoż budynku wolna przestrzeń - wymarzone miejsce na dworskie zawody konne. Między rokiem 1586 a 1591 Irmisch i Paul Buchner wkomponowali powstały tor wyścigowy w trzyskrzydłowy kompleks. Kręconymi schodami, znajdującymi się na każdym rogu dziedzińca można było wejść na drugie piętro. Na wprost kancelarii dziedziniec zamykał »Długi Korytarz«. 22 arkady łukowe wzniesione zostały prawdopodobnie przez Giovanniego Marię Nosseni. W długiej sali na piętrze utworzono początkowo galerię przodków, do roku 1731 sala służyła jako galeria broni. Budynek stajenny do przetrzymywania powozów i koni na parterze i do kwaterowania dostojnych gości na piętrze powstał od strony wschodniej, na starych murach miejskich. Po większej przebudowie w XVIII wieku w budynku utworzono Johanneum i Muzeum Transportu. Z okresu renesansu zachowały się obydwie kolumny z brązu wykorzystywane do rycerskich zabaw z obręczami.

Przebudowa w stylu barokowym

W wieku XVIII Stallhof poddany został pewnym przebudowom, które jednak podczas renowacji w roku 1935 zostały w większości cofnięte. W latach 1744 do 1746 Johann Christoph Knöffel kierował pracami nad końską myjnią i przebudową budynku stajennego na galerię malarską. Dziedziniec nadal pozostał jednak również miejscem dworskich zabaw takich jak turnieje, łapanie obręczy, gonitwy, podrzucanie lisa.

Zniszczenie i odbudowa

Po tym, jak w roku 1872 galeria malarska przeniesiona została do dzisiejszego Semperbau w Zwingerze, Johanneum przebudowane zostało pod kierunkiem Carla Mritza Haenela w Muzeum Historyczne, gdzie prezentowane były zbiory zbrojowni. Po zniszczeniach w roku 1945 cały kompleks odbudowany został zgodnie ze swoim wyglądem z czasów renesansu. Do Johanneum wprowadziło się Muzeum Transportu. W roku 1993 nastąpiło włączenie Dziedzińca Stajennego do nowo utworzonego Związku Zamków i Ogrodów Drezna.